سانترال پاناسونیک در اصفهان و تلفن نمایندگی سانترال

تلفن سانترال قزوین

سانترال در ایالات متحده، اتصال فرستنده ها و گیرنده های تلفن سانترال همراه با شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده (PSTN) در سال 1946 با معرفی سرویس تلفن سانترال همراه (MTS) توسط شرکت تلفن سانترال و تلگراف آمریکا (AT&T) آغاز شد. در سیستم MTS ایالات متحده، کاربری که مایل به برقراری تماس از طریق تلفن سانترال همراه بود، باید قبل از برقراری تماس، یک کانال استفاده نشده را به صورت دستی جستجو می کرد. سپس کاربر با یک اپراتور تلفن سانترال همراه صحبت کرد که در واقع تماس را از طریق PSTN شماره گیری کرد. اتصال رادیویی ساده بود، فقط یک طرف می تواند در یک زمان صحبت کند، جهت تماس توسط یک سوئیچ فشار به مکالمه در گوشی تلفن سانترال همراه کنترل می شود. در سال 1964 AT&T خدمات بهبودیافته تلفن سانترال همراه (IMTS) را معرفی کرد. این عملکرد دوطرفه کامل، شماره گیری خودکار، و جستجوی خودکار کانال را فراهم می کرد. در ابتدا 11 کانال ارائه شد، اما در سال 1969 12 کانال اضافی در دسترس قرار گرفت. از آنجایی که تنها 11 (یا 12) کانال برای همه کاربران سیستم در یک منطقه جغرافیایی معین (مانند منطقه شهری اطراف یک شهر بزرگ) در دسترس بود، سیستم IMTS با تقاضای زیادی برای یک منبع کانال بسیار محدود مواجه شد. علاوه بر این، هر آنتن ایستگاه پایه باید روی یک سازه بلند قرار می گرفت و باید با قدرت بالا انتقال می داد تا بتواند در کل منطقه خدمات پوشش دهد. به دلیل این نیازهای انرژی بالا، همه واحدهای مشترک در سیستم IMTS ابزارهای مبتنی بر خودروهای موتوری بودند که باتری های ذخیره سازی بزرگی را حمل می کردند. در طول این مدت، یک سیستم واقعاً سلولی، معروف به سیستم تلفن سانترال همراه پیشرفته یا AMPS، اساساً توسط AT&T و Motorola, Inc توسعه یافت. این سیستم از مدولاسیون مدولاسیون آنالوگ - مدولاسیون فرکانس یا FM- استفاده می کرد و از ابتدا برای پشتیبانی از واحدهای مشترک برای استفاده در خودروها و عابران پیاده طراحی شد. در سال 1983 به طور عمومی در شیکاگو معرفی شد. از ابتدا موفقیت آمیز بود. در پایان سال اول خدمات، در کل 200000 مشترک AMPS در سراسر ایالات متحده وجود داشت. پنج سال بعد بیش از 2000000 نفر وجود داشت. در پاسخ به کمبود خدمات مورد انتظار، صنعت سلولی آمریکا چندین روش را برای افزایش ظرفیت بدون نیاز به تخصیص طیف اضافی پیشنهاد کرد.

سانترال پاناسونیک یزد

سانترال از دهه 1960، یک PBX شبیه سازی شده، معروف به Centrex، ویژگی های مشابهی را از مرکز تلفن سانترال مرکزی ارائه می کرد. تفاوت یک PBX با یک سیستم تلفن سانترال کلیدی (KTS) در این است که کاربران یک سیستم کلیدی به صورت دستی خطوط خروجی خود را روی دستگاه های تلفن سانترال مخصوصی که دکمه های مربوط به این منظور را کنترل می کنند، انتخاب می کنند، در حالی که سانترال ها خط خروجی را به طور خودکار انتخاب می کنند. دستگاه های تلفن سانترال متصل به سانترال معمولاً کلیدهای ویژه ای برای کنترل خطوط دفتر مرکزی ندارند، اما غیر معمول نیست که سیستم های کلیدی به یک PBX برای گسترش خدمات آن متصل شوند. یک PBX، برخلاف یک سیستم کلیدی، از یک طرح شماره گذاری سازمانی برای ایستگاه های خود استفاده می کند. به علاوه، یک پلان شماره گیری تعیین می کند که آیا هنگام شماره گیری برای دسترسی به صندوق پستی مرکزی، توالی های رقمی اضافی باید پیشوند شوند یا خیر. سیستم های مدرن تحلیل اعداد به کاربران اجازه می دهند شماره گیری داخلی داشته باشند. شماره تلفن سانترال های خارجی بدون کد خاص برای تشخیص مقصد مورد نظر. اصطلاح PBX زمانی به وجود آمد که اپراتورهای تابلو برق تابلوهای شرکت را به صورت دستی با استفاده از مدارهای سیمی مدیریت می کردند. همانطور که سوئیچ های الکترومکانیکی خودکار و بعداً سیستم های سوئیچینگ الکترونیکی به تدریج جایگزین سیستم های دستی شدند، اصطلاحات تعویض انشعاب اتوماتیک خصوصی (PABX) و مبادله انشعاب دستی خصوصی (PMBX) آنها را متمایز کرد. سیستم های دیجیتال حالت جامد گاهی اوقات به عنوان مبادلات الکترونیکی خصوصی خودکار (EPABX) شناخته می شوند. سانترال تا حد زیادی شناخته شده ترین است. این اختصار اکنون برای همه انواع سیستم های سوئیچینگ تلفن سانترال داخلی پیچیده اعمال می شود. دو پیشرفت مهم در طول دهه 1990 منجر به انواع جدیدی از سیستم های PBX شد. یکی رشد گسترده شبکه های داده بود. افزایش درک عمومی از سوئیچینگ بسته. شرکت ها به شبکه های سوئیچ بسته برای داده ها نیاز داشتند، بنابراین استفاده از آن ها برای تماس های تلفن سانترالی وسوسه کننده بود، و در دسترس بودن اینترنت به عنوان یک سیستم تحویل جهانی، ارتباطات سوئیچ بسته را جذاب تر کرد.

سانترال و شبکه

سانترال تلفن سانترال مجازی ممکن است دارای بسیاری از امکانات دیگر مانند پست صوتی مجازی، فکس و سرویس خودکار باشد. بهتر است با شماره تلفن سانترال مجازی سعی کنید در تماس صرفه جویی زیادی داشته باشید. این شماره همه اعداد را در کنار هم قرار می دهد و بنابراین افراد تجاری مدیریت و حفظ شبکه مشتری را آسان خواهند کرد. این شبکه مجازی یک شبکه استاندارد از اعداد را ارائه می دهد. حتی اگر مقصد دور باشد، می توان با همان شماره تماس گرفت. برای رسیدن به شرکت از هر نقطه می توان با همان شماره محلی تماس گرفت. بنابراین این یک شبکه فوق العاده با یک شماره محلی واحد را تشکیل می دهد. تلفن سانترال رایگان یک مثال عالی برای شماره تلفن سانترال مجازی است. هیچ هزینه ای برای تماس از مشتری دریافت نمی شود. این یک شماره مشترک واحد برای شماره گیری از هر نقطه از کشور خواهد بود. بنابراین، افراد تجاری سعی می کنند مشتریان را جذب کنند، زیرا از آنها پیش بینی می شود که به مشتریان اهمیت می دهند. در شماره های مجازی نیز خطوط تلفن سانترالی وجود دارد که در آن به مشتریان برای تمامی سوالات پاسخ داده می شود یا مشتری باید به تمامی سوالات پاسخ دهد تا مشکل خود حل شود. به جای استخدام کارکنان برای پاسخگویی به خدمات، این بهترین کار را نشان خواهد داد.