سانترال پاناسونیک در اصفهان و تلفن نمایندگی سانترال

فروش سانترال پاناسونیک تهران

سانترال آنتن های موبایل تقریباً همیشه نیاز به سوراخ کردن بدنه ماشین برای نصب آنتن داشتند. تا دهه 1970 هیچ آنتن "روی شیشه ای" وجود نداشت - این آنتن ها بعداً برای تلفن سانترال های همراه روی ماشین ساخته شدند. این آنتن های شلاقی بسیار شبیه آنتن هایی بودند که برای رادیوهای CB استفاده می شد و تقریباً 19 اینچ بودند. بنابراین ممکن است و غیر معمول نیست که یک تلفن سانترال IMTS باتری خودرو را در صورت استفاده برای مدت های متوسط بدون روشن بودن موتور خودرو یا روشن ماندن، خالی کند. یک شبهدر صورت تمایل این واحدها به بوق خودرو نیز متصل می شدند. می تواند بوق را به عنوان زنگ برای احضار کاربری که دور از ماشین است، بزند. واحدهای IMTS کاملا دوطرفه بودند، به این معنی که کاربر می توانست هم زمان صحبت کند و هم طرف مقابل را بشنود. این یک پیشرفت نسبت به سیستم های MTS قبلی بود که اکثر آنها نیمه دوطرفه بودند و به تنها یک طرف اجازه می دادند در یک زمان ارسال کنند. کاربر برای صحبت کردن باید "فشار برای صحبت کردن" و سپس "کلید" فرستنده را برای شنیدن طرف مقابل در خط. در سال 1960 جنرال الکتریک تلفن سانترال های همراه MTS سری DTO را با نام Progress Line معرفی کرد که تمام دوبلکس بودند، اگرچه مشترکین هنوز برای صحبت کردن باید نوار فشار برای صحبت کردن را فشار می دادند. همچنین فرستنده های دستی IMTS (مسافر قدیمی Yaesu در سال 1982) وجود داشتند که با 2 تا 4 وات کار می کردند، و همه آنها نیمه دوبلکس بودند. اینها اساساً "واکی تاکی" با صفحه کلید DTMF (چند فرکانس صدای دوگانه) متصل به پنل جلویی بودند، که ترمینال را فریب داد که یک موبایل IMTS از سیستم استفاده می کند. این واحدها چندان رایج یا کاربردی نبودند زیرا فاقد قدرت اتصال مطمئن به ایستگاه پایه در فواصل رایج در سیستم های IMTS بودند. مصالحه ای در مورد تلفن سانترال کیفی وجود داشت که تا حدودی توان بالاتری در محدوده 10 تا 20 وات داشت (بسته به میزان باتری در کیف) و فول دوبلکس بود. تلفن سانترال های کیف معمولی IMTS توسط Canyon، GCS، SCM Melabs و Livermore Data Systems ساخته شده اند. سایت های ایستگاه پایه IMTS عموماً منطقه ای به قطر 40-60 مایل را پوشش می دادند. این دامنه گسترده به دلیل قدرت فرستنده بزرگ آنها بود.

سانترال وای فای

سانترال ایالات متحده زمانی که شبکه دیجیتال خدمات یکپارچه (ISDN) با نرخ پایه رابط (BRI) معرفی شد، به دنبال آن سیستم های تلفن سانترال همراه و صدا از طریق IP (VoIP). POTS شکل اصلی مسکونی است. اتصال خدمات مشاغل کوچک به شبکه تلفن سانترال در بسیاری از نقاط جهان. این اصطلاح منعکس کننده فناوری است که از زمان معرفی سیستم تلفن سانترال عمومی در اواخر قرن نوزدهم در دسترس بوده است، به شکلی که عمدتاً علیرغم معرفی شماره گیری لمسی، مبادلات تلفن سانترالی الکترونیکی و ارتباطات فیبر نوری در تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی بدون تغییر بوده است. شبکه (PSTN). ارتباطات دو جهته (فول دوبلکس). جفت سیم از سوییچ دفتر مرکزی به خانه مشترک، حلقه مشترک نامیده می شود. این ولتاژ جریان مستقیم (DC) را با ولتاژ نامی -48 ولت هنگامی که گیرنده روی قلاب قرار دارد، توسط یک سیستم تبدیل برق در دفتر مرکزی تامین می شود. این سیستم تبدیل برق با یک بانک باتری پشتیبان می شود و در نتیجه در هنگام قطع برق به مشتریانی که توسط برق آنها تامین می شود، خدمات ادامه می یابد. حداکثر مقاومت حلقه 1700 اهم است که با استفاده از سیم استاندارد 24 گیج به حداکثر طول حلقه 18000 فوت یا 5 کیلومتر تبدیل می شود. حلقه های بلندتر اغلب با سیم 19 گیج بزرگتر و با مقاومت کمتر و/یا تجهیزات اداری مرکزی تخصصی به نام گسترش دهنده حلقه ساخته می شوند. بسیاری از ویژگی های تماس پس از کامپیوتری شدن مبادلات تلفن سانترالی در طول دهه 1980 در ایالات متحده در دسترس مشترکان تلفن سانترال قرار گرفت. خدمات شامل پست صوتی، شناسه تماس گیرنده، انتظار تماس، شماره گیری سریع، تماس های کنفرانسی (تماس سه طرفه)، 911 پیشرفته و خدمات Centrex است. مدارهای ارتباطی شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده همچنان با پیشرفت در ارتباطات دیجیتال مدرن می شود. با این حال، به غیر از بهبود کیفیت صدا، این تغییرات عمدتا برای مشتریان شفاف بوده است.