سانترال پاناسونیک در اصفهان و تلفن نمایندگی سانترال

سانترال پاناسونیک tda100

سانترال در سال 1914، در آغاز جنگ جهانی اول، به ازای هر تلفن سانترال فعال در ایالات متحده، 10 نفر وجود داشت. تا پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945، به ازای هر تلفن سانترال کار پنج نفر وجود داشت. این فناوری در سال 1998 یک نقطه عطف کلیدی را پشت سر گذاشت، زمانی که در ایالات متحده یک تلفن سانترال برای هر مرد، زن و کودک وجود داشت. حدود سه چهارم این اعداد مربوط به تلفن سانترال های همراه بود، کمی بیش از 10 درصد مربوط به تلفن سانترال های ثابت قدیمی و بقیه مربوط به تلفن سانترال های دارای اینترنت بود. شاید امروز عجیب به نظر برسد، اما تا اوایل دهه 1980 بسیاری از مصرف کنندگان مجبور بودند تلفن سانترال های خود را از AT&T اجاره کنند. تا آن زمان، این شرکت بر بیشتر ایالات متحده انحصار داشت و در بسیاری از ایالت ها، AT&T فقط تلفن سانترال ها را به مشتریان اجاره می داد. در اوایل دهه 1980، هزینه اجاره 1.50 تا حدود 5 دلار در ماه بسته به نوع گوشی بود. این در سال 1983، زمانی که انحصار AT&T ایالات متحده بود، تغییر کرد. مصرف کنندگان در تمام نقاط کشور به طور ناگهانی این گزینه را پیدا کردند که گوشی خود را خریداری کنند. در آن زمان، قیمت ابتدایی ترین تلفن سانترال با شماره گیری چرخشی مشکی 19.95 دلار یا کمی بیش از 50 دلار به دلار امروزی بود. شیک ترین تلفن سانترال Trimline با دکمه های فشاری، به جای صفحه چرخشی حدود 55 دلار فروخته شد که امروز کمی کمتر از 150 دلار است. یکی از دلایلی که تلفن سانترال ها برای برقراری ارتباط بسیار ضروری شده اند این است که هزینه برقراری تماس مدام کاهش می یابد. برقراری تماس تلفن سانترالی ساحل به ساحل در یک قرن پیش بسیار گران بود. در سال 1915، یک تماس تلفن سانترالی سه دقیقه ای در طول روز از شهر نیویورک به سانفرانسیسکو 20.70 دلار هزینه داشت. با تعدیل تورم، این بدان معناست که تماس نسبتاً ناگهانی بیش از 500 دلار به پول امروزی هزینه دارد. در طول نیم قرن بعد، قیمت ها به شدت کاهش یافت، اگرچه هنوز نسبتاً گران بود. در سال 1968، همان مکالمه سه دقیقه ای 1.70 دلار - یا حدود 12 دلار امروز - هزینه داشت. به همین دلیل، زمانی که با زنی که همسرم شد قرار ملاقات می کردم، ما عمدتاً شب ها - زمانی که تماس های تلفن سانترالی ارزان تر بود - صحبت می کردیم تا کمی پول پس انداز کنیم.

تلفن سانترال مرکزی

سانترال ابداعات و مخترعان متعددی زمینه را برای تلفن سانترال فراهم کردند. تلگراف ساموئل مورس که در سال 1837 به ثبت رسید، از سیگنال های الکتریکی برای انتقال پیام های رمزگذاری شده استفاده می کرد. در سال 1840، چارلز گرافتون پیج از سیم برقی متصل به آهنربا برای تولید صدا استفاده کرد. در دهه های بعدی، یوهان فیلیپ ریس و آنتونیو میوچی دستگاه های الکترومغناطیسی ساختند که می توانست موسیقی و برخی ارتباطات صوتی را منتقل کند. اما این معلمی بود که به آموزش صدا و گفتار برای ناشنوایان علاقه مند بود، الکساندر گراهام بل، که قدرت الکترومغناطیس را با ماشین ارتعاش ترکیب می کرد و از این طریق اساس فناوری تلفن سانترال مدرن را ایجاد می کرد. در 7 مارس 1876، بل اولین مخترعی بود که حق اختراع ایالات متحده را برای فناوری تلفن سانترال همراه دریافت کرد. بل که با دستیارش توماس واتسون کار می کرد، در ابتدا هدف متفاوتی در ذهن داشت: ایجاد یک "تلگراف هارمونیک" که می توانست همزمان تعدادی پیام را ارسال کند، هرکدام با صدای خاص خود. اما پس از یک کشف تصادفی، که در آن واتسون یک نی ارتعاشی را بر روی تلگراف برق انداخت، بل و واتسون دستگاهی با استفاده از ارتعاش برای تولید و دریافت امواج صوتی از طریق سیگنال های الکتریکی ساختند. در ژوئن 1876، بل به نمایشگاه صد ساله فیلادلفیا (اولین نمایشگاه جهانی در ایالات متحده) سفر کرد تا این دستگاه را به مخاطبان بین المللی نشان دهد. تلفن سانترال ارتباطات را متحول کرد. این امکان را به افراد می داد تا اطلاعات را با سرعت و کارایی بیشتری به اشتراک بگذارند و از طریق مکالمه در زمان واقعی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در آغاز قرن بیستم، تلفن سانترال چنین ارتباطی را برای شهروندان عادی، ابتدا در سطح محلی، سپس در سراسر قاره و جهان، امکان پذیر کرد. این مجموعه منبع اولیه از اشیاء فیزیکی، اسناد، عکس ها و نقاشی ها استفاده می کند تا داستان اختراع تلفن سانترال و تأثیر متحول کننده آن بر ارتباطات امروزی را بیان کند.