سانترال پاناسونیک در اصفهان و تلفن نمایندگی سانترال

سانترال تلفن ثابت

سانترال مدار سیگنال دیجیتال 1 (DS1) 24 DS0 را در یک خط T-carrier آمریکای شمالی یا ژاپنی (T1) یا 32 DS0 (30 برای تماس ها به علاوه دو برای کادربندی و سیگنالینگ) در یک خط E-carrier (E1) که در اکثر کشورهای دیگر در شبکه های مدرن، عملکرد مالتی پلکس تا حد امکان به کاربر نهایی منتقل می شود، معمولاً به کابینت های کنار جاده در مناطق مسکونی، یا به محل های تجاری بزرگ. این مدارهای تجمیع شده از مالتی پلکسر اولیه به مبادله از طریق مجموعه ای از تجهیزات که مجموعاً به عنوان شبکه دسترسی شناخته می شوند، منتقل می شوند. شبکه دسترسی و حمل و نقل بین مبادله ای از انتقال نوری همزمان استفاده می کند، به عنوان مثال، فناوری های SONET و سلسله مراتب دیجیتال همزمان (SDH)، اگرچه برخی از قطعات هنوز از فناوری قدیمی PDH استفاده می کنند. در داخل شبکه دسترسی، تعدادی نقطه مرجع تعریف شده است. بیشتر این موارد عمدتاً مورد توجه ISDN هستند، اما یکی - نقطه مرجع V - مورد توجه عمومی تر است. این نقطه مرجع بین مالتی پلکسر اولیه و مبادله است. پروتکل های این نقطه مرجع در مناطق ETSI به عنوان رابط V5 استاندارد شده بودند. کیفیت صدا در شبکه های PSTN به عنوان معیار توسعه استاندارد TIA-TSB-116 انجمن صنعت ارتباطات در مورد توصیه های کیفیت صدا برای تلفن سانترال IP، برای تعیین سطوح قابل قبول تأخیر و اکو صدا مورد استفاده قرار گرفت. کوشنیک، بروس؛ مدیر، ContributorExecutive (7 ژانویه 2013). "شبکه های تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی، "PSTN" چیست و چرا باید به آن اهمیت دهید؟". ورباخ، کوین دی (2013). "بدون دیالتون: پایان شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده". مجله الکترونیکی SSRN. doi:10.2139/ssrn.2241658. IHS Markit. انجمن صنعت مخابرات

تلفن سانترال پاناسونیک مدل kx-at7730

سانترال در صبح روز 14 فوریه 1876، نماینده الکساندر گراهام بل یک درخواست ثبت اختراع را برای دستگاهی برای انتقال صداهای صوتی از طریق خطوط برق به دفتر ثبت اختراع در واشنگتن تحویل داد. فقط چند ساعت بعد در همان روز، الیشا گری درخواست جدیدی را برای دستگاهی دقیقاً با همان هدف در همان دفتر ایجاد کرد. این واقعیت که هر دو درخواست ثبت اختراع در یک روز ثبت شدند تصادفی نبود. این دو مخترع به خوبی از کار یکدیگر آگاه بودند و وقتی گری در مورد درخواست بل شنید، عجله کرد تا درخواست خود را ارائه دهد. اینکه بل اولین کسی بود که درخواست خود را ارسال کرد، تصادفی نبود. این با رابطه هر دو مخترع با صنعت تلگراف توضیح داده می شود. در اواسط دهه 1870، تلگراف به یک سیستم مخابراتی واقعا جهانی تبدیل شده بود. ترافیک تلگرام در طول دهه 1870 بسیار سریع افزایش یافت و علیرغم اینکه خطوط جدید با سرعتی سریع ساخته می شدند، مدیریت حجم افزایش یافته در بسیاری از مناطق دشوار شد. بر این اساس، بزرگترین شرکت تلگراف در ایالات متحده، وسترن یونیون، یک جایزه یک میلیون دلاری برای هر کسی که برای اولین بار سیستمی را برای انتقال همزمان چندین ارتباط در طول یک سیم توسعه دهد، به نام تلگراف چندگانه در نظر گرفت. بل و گری هر دو با این چالش دست و پنجه نرم کردند.

تنظیمات سانترال پاناسونیک 824

سانترال الیشا گری و الکساندر گراهام بل تقریباً به طور همزمان تلفن سانترال را در دهه 1870 اختراع کردند. این اختراع مجموعه ای از کابل های الکتریکی بود که صدا از طریق آنها منتقل می شد. بل در سراسر جهان به عنوان مخترع تلفن سانترال شناخته می شود زیرا او ابتدا این اختراع را ثبت کرد. تلگراف در آن زمان روش اصلی ارتباط از راه دور بود و تلاش بل برای بهبود سیستم تلگراف منجر به اختراع تلفن سانترال شد. سیستم تلگراف شکل ناکافی ارتباطی بود زیرا کاربران را ملزم به یادگیری کد مورس می کرد. امکان ارسال همزمان بیش از یک پیام وجود نداشت. بل کشف کرد که ممکن است امکان ایجاد یک "تلگراف هارمونیک" وجود داشته باشد که از طریق آن صداهای با صدای متفاوت از طریق همان سیم منتقل شوند. گاردینر گرین هابارد، وکیل دادگستری و پدر همسر بل، آزمایش های او را سرمایه گذاری کرد. انگیزه هابارد برهم زدن انحصار ارتباطات وسترن یونیون تلگراف در ایالات متحده بود. اما بدون اطلاع هابارد، بل و توماس واتسون، یک برقکار، قصد داشتند دستگاهی بسازند که بتواند گفتار انسان را به جای پیام های کد مورس منتقل کند. در سال 1875، بل و واتسون با جوزف هنری، مدیر مؤسسه اسمیتسونیان، مشورت کردند، و او آنها را در پیگیری هایشان تشویق کرد. تا ژوئن همان سال، آنها دستگاهی ساخته بودند که می توانست صداهای مختلف را برای گیرنده ارسال کند.